De Kralingse Plas is ontstaan door de winning van veengrond ten behoeve van turf. Het maakte deel uit van een reeks van 15 veenplassen die zich ten noorden van de ‘s-Gravenweg uitstrekte vanaf de Rotte tot aan Nieuwerkerk aan den IJssel. Tussen 1865 en 1876 werden deze plassen drooggelegd voor de creatie van de Prins Alexanderpolder. De toenmalige Noordplas werd als enige gespaard. De Noordplas was namelijk de diepste van de 15 plassen, en tevens bevonden zich enkele fabrieken en woonhuizen aan de plas. Hierdoor was het te duur om deze plas droog te leggen.^[2] Vanaf 1895 heet de voormalige Noord- of Boschplas de Kralingse Plas. Na de Tweede Wereldoorlog werd een klein deel weer gedempt met puin uit het gebombardeerde centrum van de stad. Zo zijn bijvoorbeeld de eilanden in het zuiden tot stand gekomen.